تاریخچه در
دَر به تختههای چوبی یا فلزی مستطیلشکلی گفته میشود حدوداً به اندازه قامت انسان که در بازه دیوار ساختمانها تعبیه میشود تا رفتوآمد به درون و بیرون ساختمان یا بستن ساختمان از طریق آن میسر شود.درها معمولاً بهوسیله یک لولا به چهارچوب در محکم میشوند. درهای قدیمی شرقی دارای کلون و کوبه بودهاند.
تاریخچه
کهنترین مدارک و نمونههای در و پنجره در معماری ایران را میتوان در نقش قلعههای مادی در آثار دوره شاروقین یافت. اغلب آنها از چوب ساخته و روی آنها آهنکوب شده است. از روزگاران کهن معماران ایرانی تلاش میکردند که درگاهها را به صورت مستطیل ساده در آورند، تا باز و بسته شدن در را آسان کنند؛ به همین جهت میان در و روزن بالای آن کلاف چوبی مینهادند که علاوه بر استوار کردن بنا نقش چپیله یا به اصطلاح امروز نعل درگاه را بازی میکرده و جای در به صورت درگاهی چهارگوش و ساده در می آمده است. در معماری پارسی سردر گاهها با یک پاره سنگ یکپارچه پوشیده میشده و در سبک پارتی هم در زیر چپیله نالی روی درگاهها کالغپر و شاخک چهاچوب جای میگرفته. در بناهای عهد اسلام ایران هم هرجادر و دروازه دیده میشود با کلاف چوبی به صورت ساده مستطیل در آمده. کهنترین دری که از آغاز اسلام به جای مانده بود در دروازه مهریز یزد بود
در های اتوماتیک
درهای خودکار یا اتوماتیک به درهایی گفته میشود که باز و بستهشدن در آنها به صورت خودکار انجام میگیرد و نیازی به دخالت انسان نیست.نسل ابتدایی درب اتوماتیک در دهه هفتاد میلادی توسط یک دانش آموز اهل اوهایو امریکا ابداع شد.بسیاری معتقد بر این هستند که سر منشاء این ایده ، تبدیل انرژی بخار ، خواص هوا و گاز به انرژی حرکتی بود که در ۲۰۰۰ سال پیش توسط هرون فیزیکدان و ریاضیدان بزرگ یونانی در اسکندریه مطرح شده است. از مزایای استفاده از این درها آسانتر شدن ورود و خروج افراد (بهویژه برای افراد ناتوان، مسن و معلول) است. همچنین با استفاده از آنها در مکانهای پر رفتوآمد میتوان تا ۳۵ یا ۵۰٪ در مصرف انرژی صرفهجویی کرد. معمولاً میتوان سرعت باز و بسته شدن این درها را با توجه به نیاز محل، شدآمد، فصل سال یا ساعتهای شبانهروز تنظیم کرد.
دیدگاهتان را بنویسید